Αντιγράφουμε από το http://www.sentragoal.gr/:
Είσαι ένας φίλαθλος γενικών ενδιαφερόντων. Είναι Σάββατο μεσημέρι, είσαι σπίτι και μετά το φαγητό η ΕΡΤ δείχνει χάντμπολ. Αποφασίζεις να κάτσεις να το χαζέψεις. Γι' αυτό, άλλωστε, η ομοσπονδία συμφώνησε με την κρατική τηλεόραση. Προκειμένου να μπει το άθλημα σε όσο το δυνατόν περισσότερα σπίτια, να γίνει γνωστό, να διαφημιστεί
Παίζουν, λοιπόν, δύο ομάδες στη Θεσσαλονίκη. Ο ΠΑΟΚ και ο Δούκας (κάτι σου θυμίζει, μάλλον από το ομώνυμο σχολείο). Ακούς κιόλας τον περιγράφοντα να λέει ότι σε εκείνο το κλειστό με το περίεργο πάτωμα (τάραφλεξ λέγεται) αγωνίζεται η εθνική ομάδα! Αράζεις και παρακολουθείς, ανύποπτος και καλοπροαίρετος. Κοντά δύο ώρες μετά η μετάδοση ολοκληρώνεται. Θα ξαναδείς την επόμενη φορά που στο ζάπινγκ θα διαπιστώσεις ότι δείχνει πάλι η ΕΡΤ; Κι αν είσαι και γονιός υπάρχει περίπτωση να αφήσεις το παιδί σου να ασχοληθεί; Κατηγορηματικά όχι!
Σε αυτές τις δύο ώρες παρακολούθησης συνειδητοποίησες ότι ο αγώνας γινόταν σε κλειστό που έσταζε, γεμάτο με νερά της βροχής τα οποία τα σκούπισαν όπως όπως για την έναρξη και κάθε τρεις και λίγο κάτι πιτσιρίκια με πετσέτες έμπαιναν μέσα για να σφουγγαρίσουν πρόχειρα με κάτι βρεγμένες πετσέτες
Σε αυτές τις δύο ώρες παρακολούθησης συνειδητοποίησες ότι όσοι έπαιζαν συνέχεια γλιστρούσαν (και οι διαιτητές έδιναν βήματα!) και κινδύνευαν κάθε στιγμή να βγάλουν κανένα χέρι ή κανένα πόδι
Σε αυτές τις δύο ώρες παρακολούθησης συνειδητοποίησες ότι δύο αθλητές τραυματίστηκαν σοβαρότατα (αν δεν πρόσεχες σε ζωντανή μετάδοση, υπήρχαν και τα ριπλέι)! Ο ένας επειδή ο αντίπαλός του τον έσπρωξε εγκληματικά στον αέρα κι έχασε την ισορροπία του στην προσγείωση στο μειωμένης πρόσφυσης τάραφλεξ (τον είδες και να ουρλιάζει από πόνο). Αλλά ο διαιτητής δεν τιμώρησε όπως έπρεπε τον δράστη! Αρα, επιτρέπονται και τέτοια μαρκαρίσματα θανάτου σε αυτό το άθλημα
Σου είπε, μάλιστα, ο περιγράφων ότι ο χτυπημένος είναι το μεγαλύτερο εγχώριο ταλέντο στην ηλικία των Νέων. Αρχηγός της αντίστοιχης εθνικής ομάδας. Και τον βλέπεις κάτω να σφαδάζει. Κι από πάνω του κάποιος που υποθέτεις ότι είναι ο γιατρός. Αλλά φορείο δεν βλέπεις. Τελικά εμφανίζεται. Το κουβαλάνε κάτι συναθλητές του! Κι αυτοί τον βγάζουν έξω μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο (όταν θα έρθει)
Λίγο μετά γλιστρά σε νερά κι άλλος! Σπαγκάτο κανονικό, το γόνατο γυρίζει. Πονάει κι αυτός! Αλλά δεν βλέπεις τον γιατρό. Βλέπεις κάτι άλλους (πού να ξέρεις ότι ήταν το πλήρωμα του ασθενοφόρου που συμπτωματικά εκείνη τη στιγμή είχε φτάσει για να παραλάβει τον πρώτο τραυματία)! Θυμάσαι ότι και τις προάλλες, που πάλι έδειχνε χάντμπολ η ΕΡΤ, αλλά ήταν σε άλλο γήπεδο, πάλι ένας (ναι, Αλβανός ήταν το επίθετο, όμως ήταν Ελληνας και σπουδαίος όπως έλεγε ο δημοσιογράφος) είχε γλιστρήσει. Α, να τος! Του ΠΑΟΚ κι αυτός. Δίνει συνέντευξη και λέει ότι θα χάσει κάποιους μήνες
Τελειώνει το ματς και ακούς τις δηλώσεις του νικητή. Εκείνου που έβαλε τα δύο τελευταία γκολ. Και παγώνεις. Λέει ότι με τέτοιες συνθήκες είναι απαράδεκτο να γίνονται αγώνες και να κινδυνεύουν αθλητές. Και σκέφτεσαι «γιατί έγινε; Γιατί δεν το διέκοψαν οι διαιτητές; Μπορεί να μην ξέρουν πότε είναι κόκκινη και πότε όχι, αλλά είναι τόσο αναίσθητοι;». Και μένεις με την απορία
Διαφήμιση ή δυσφήμιση συνεπώς; Ή κι αλλιώς (όπως το λένε, λαϊκά): «Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους»
ΥΓ.: Υποτίθεται ότι το ματς κάθε αγωνιστικής που δείχνει η ΕΡΤ είναι το καλύτερο. Σε όλα τα επίπεδα. Οργάνωσης του αγώνα και των ομάδων που συμμετέχουν. Ωστε η «βιτρίνα» τουλάχιστον να δείχνει λαμπερή. Αν αυτή η υπόθεση ισχύει, φανταστείτε τι σκέφτεται (σωστά) κάθε τηλεθεατής για τους άλλους αγώνες
πηγή: http://www.sentragoal.gr/article.asp?catid=10559&subid=2&pubid=130171751
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.